قلم ها آرام نمی گیرند

»بسم رب الشهداء و الصدیقین«

شهداء رفتند ما جا مانده ایم

ما اسیر " دل" دنیا مانده ایم

شهداء هستند والله یرزقون

در سرای ناب جنت خالدون

او نظر میکند وجه اله

ما ز رو بردیم ارواح گناه

حرف ها گفتیم اما بی عمل

ما همه زنبور اما بی عسل

عشق هم بازی شدست کو عاشقان؟

ره پر از خالی شدست کو رهروان؟

حاج حسین آقای خرازی چه شد؟

آن علمدارو نماد عشق بازی ها چه شد؟

همت و صیاد و کاوه ، باقری؟

حاج زین الدین،برونسی، کاظمی؟

تندگویان، باکری ها ، میثمی ؟

مصطفی چمران و دوران ، کشوری؟

عاشقان رفتند ما جا مانده ایم

ما فقط از روی قرآن خوانده ایم

عشق والله عین و شین و قاف نیست

عشق عکس رهبری در قاب نیست

در کلامند عاشق سید علی

عاشق پست و میز و صندلی

عشق یعنی رهروان حیدری

عشق یعنی مادری پشت دری

عشق یعنی راه قرآن ، کربلا

عشق یعنی شهداء بی ادعا

عشق یعنی حاج حسین در کربلا

پیرو مولا حسین در نینوا

سر بدادند در ره صاحب زمان

سرفرازند در بر هفت آسمان

ورد لبهاشان فقط لبخند بود

نام زهرا زینت سربند بود